درباره فیلم «روشن» روح‌الله حجازی | جشنواره فجر ۳۹

روشن، مرد میانسال عشق بازیگری است که نمی‌تواند خانه ثبت‌نامی‌اش را بگیرد و در آستانه فروپاشی همه‌چیز، تصمیم می‌گیرد نقشش را بازی کند.

شهرآرانیوز - روح‌الله حجازی، پس از ۳ سال، با فیلمی در جشنواره فجر حاضر است. فیلمی که برخلاف دیگر ساخته‌های کارگردان، از ترکیب جالبی در گروه بازیگران بهره می‌برد. البته که روشن در ادامه دغدغه‌های اجتماعی حجازی روایت شده و بازیگران فیلم، با نگاهی به فضای کمیک، در نقش‌هایی اجتماعی محک زده شده‌اند. تصویربرداری فیلم، اسفندماه سال گذشته و در نخستین روز‌های شیوع کرونا و درحالی‌که تنها تصاویر بیرونی و خیابانی آن باقی مانده بود، متوقف ماند و چند سکانس معدود شبانه باقی‌مانده در اردیبهشت‌ماه جلوی دوربین رفت.

نویسنده و کارگردان و تهیه‌کننده: روح‌الله حجازی

بازیگران: رضا عطاران، سیامک انصاری، سارا بهرامی، مهدی حسینی‌نیا، مسعود میرطاهری و محمد، ولی زادگان

داستان: روشن، مرد میانسال عشق بازیگری، نمی‌تواند خانه ثبت‌نامی‌اش را بگیرد و در آستانه فروپاشی همه‌چیز، تصمیم می‌گیرد نقشش را بازی کند.

منتقدان درباره فیلم چه گفته‌اند؟

نغمه خدابخش/ سینما سینما:

روشنِ فیلمِ «روشن» تاریک است زندگی اش تاریک است شخصیتش تاریک است عملکردش تاریک است و تصمیماتش تاریک است راه و روشش تاریک است هدفش تاریک است و این تاریکی از همان سکانس اول کاملا واضح و روشن است. مریمِ قصه اما تکلیفش با خودش، فرزندش و زندگی اش کاملا روشن است. علاقه و دوست داشتنشان زندگی‌شان را نجات نمی‌دهد چون کافی نیست چون مرد زندگی منفعل است و هیچ اقدامی برای بیرون آمدن از تاریکی نمی‌کند جز در انتهای قصه که تاریک‌ترین و در عین حال ساده ترین تصمیم را می‌گیرد.

روح الله حجازی در آخرین اثر خود به دنیای درونی شخصیت‌های قصه اش می‌پردازد. او تنهایی کاراکتر اصلی را زیر ذره‌بین می‌گذارد شخصیتی که گاه مخاطب را از عملکردش در برابر اتفاقات پیرامونش متحیر می‌کند شاید باید جای «روشن» بود تا تاریکی را حس کرد.

ایلیا محمدی‌نیا/ سینما سینما:

فیلم «روشن» به کارگردانی روح الله حجازی فیلمی اجتماعی با رگه هایی کم رنگ از کمدی است که حضور رضا عطاران و سیامک انصاری ناخواسته وجه پررنگ تری به آن داده است. با این همه روشن به شدت فیلمی تلخ و گزنده ای است که حجازی تلاش کرده با فرم و زبانی که انتخاب کرده بخشی از تلخی و گزندگی محتوای فیلم را کنترل کند. حجازی اگرچه در فیلم های گذشته اش به ویژه «اتاق تاریک» تلاش کرده بود آسیب های اجتماعی و به ویژه مشکلات در مناسبات خانوادگی و عوامل خارجی بیرون از خانواده یعنی جامعه را به شکلی غیر مستقیم مورد بررسی قرار دهد در فیلم روشن با صراحت و بیانی بی پروا همان آسیب ها و معضلات اجتماعی و خانوادگی رابه تصویر کشید. فیلمساز اما آنقدر درگیر فرم می شود که فراموش می کند که فیلم نیاز به داستان و رابطه منطقی علت و معلولی دارد. خلا این باعث شده مخاطب به درک درستی از آسیب های پیش آمده به ویژه در نوع رابطه روشن و همسرش مریم نرسد در نتیجه همراهی کاملی با این دو و به ویژه کاراکتر روشن نداشته باشد.

در واقع فرم و زبان فیلم به جهت عدم معرفی کامل شخصیت ها و علل بروز مشکلات پیش آمده فی مابین شخصیت های فیلم دچار لطمه می شود.